BU DÜNYA KİMİN?

Bir sonbahar günü, parktaki arabalar aralarında konuşuyormuş.

— Dünyada, en çok biz varız, demiş arabalardan biri.
Diğeri de:

— Tabi, demiş. Fabrikalar binlerce araba üretiyor. Biz bu dün
yayı kaplamış makineleriz. Neden böyle sessiz sedasız bekliyoruz ki? Canlanalım! Bütün dünyayı ele geçirelim!

Yaşlı bir ağaç:

— Saçmalamayın, demiş. Dünyayı ele geçirmek asıl bizim hakkımız! Her yeri biz kaplamışız.

Bulut:

— Dünya asıl bizim olmalı, demiş. Yağmur olur, yağarız. Kar olur,
her yanı kaplarız.

Bu tartışmayı duyan herkes, söze karışmış. Hayvanlar da, karadan, denizden ve havadan dünyayı ete geçirmiş olduklarını iddia ediyorlarmış.

Sonunda bir hakeme danışmaya karar vermişler.

Parkta küçük bir çocuk görmüşler. Hemen çocuğa sormuşlar:

— Söylesene, bu dünya kimin? Sence, hangimizin bu dünyada en
çok hakkı var?

Çocuk üzgün bir şekilde:

— Ağabeyimin söylediğine göre dünya, yalnızca kendini düşünenler yüzünden kirleniyormuş. Ben büyüdüğümde zaten yaşanmaz hâle gelecekmiş, demiş. Ben işe yaramaz bir dünyayı ne yapayım? Çok istiyorsanız, alın hepsi sizin olsunl

Dünyaya sahip olmak isteyenler sessizce birbirlerine bakmışlar. Çocuğun sözlerinden çok utanmışlar.

Aytül AKAL
Kırmızı Fare
(Kısaltılarak düzenlenmiştir.)