UÇAK YOLCULUĞU

Uçağa hiç bindiniz mi? Binmedinizse bir deneyin; bir daha trenle, vapurla yolculuk etmek istemezsiniz. İkisini de artık pek eski zamanlardan kalma birer taşıt saymaya başlarsınız. Uçağın korkulacak, insan yüreğini hoplatacak bir şeyi yok. Biniyorsunuz, oturuyorsunuz; sanki büyükçe, daha rahat bir otomobildesiniz. Bir de anlıyorsunuz ki düşmesi için hiçbir neden yoktur. İçiniz rahatlıyor, pencereden bakıyorsunuz. Üstlerinden bakıldı mı bulutların seyrine doyum olmuyor.

       Suya da benziyor, dağa da; hele uzaklardan bazı irileri gözüküyor, sanki birer buz dağı... Yukardan baktınız mı, dünya daha bir şirinleşiyor. Şehirleri toptan görüyorsunuz. Hani çocukların mimarlık oyuncakları vardır: Küçük küçük kesilmiş, kimi dört köşe, kimi yuvarlak, kiminin ucu sivri tahta parçaları. Şehirler işte onlarla yapılmışa benziyor. Şimendifer tıpkı fare gibi; ama fare kadar çabuk gidemiyor.

Binin uçağa. İnsan zamanına uymalı; bizim zamanımız yolculukta hız istiyor. Uçakla yolculuğun tehlikesi varmış! Kim demiş? Dünyada uçakla yolculuk etmiş, gene de eden binlerce insan var, bir şey mi olmuşlar? Tehlike her yerde olur diye hiçbir iş görmeyecek miyiz? Uçak yolculuğu, bugünkü haliyle hiçbir yolculuktan daha tehlikeli değildir.

Nurullah ATAÇ

Yazılı ve Sözlü Anlatım