HAVUZA DÜŞEN KUŞ

Urfa'da eski evler bir kaleyi andırır. Çevresi, kesme taşla örülmüş, yüksek   duvarlarla  kuşatılmıştır. Duvarlar  içinde  bir  ya  da  iki  katlı evler bulunur. Zemin katında ve birinci katta birer eyvan vardır. Bunlara, sağlı sollu birer oda açılır. Evin sokağa bakan hiçbir penceresi yoktur. Eyvan ve odalar, taşla döşenmiş geniş bir avluya bakar. Evin dış dünya ite bağlantısını kuran sadece avlu kapısıdır. Bu da çoğu zaman demirden yapılmış olur. Avlunun ortasında, yerden yarım metre yüksekliğinde, kare ya da daire biçimli bir havuz bulunur. Suyu hiç kesilmez.

Avlunun bir köşesinde bir asma. bir köşesinde de bir nar ağacı vardır. Çocukluğumda bu evlerden birinde yaşıyordum. Altı yaşında idim. Kâğıttan yaptığım kayıkları, havuzun akan sularına bırakarak eğleniyordum. Bir ara. havuz başına bir serçe kondu. Minik gagasıyla havuzdan su içmeye başladı. Şeytan beni dürtükledi. Nar ağacının dibinde bulduğum bir çakıl taşını    kuşa doğru fırlattım. Parlatmamla, kuşun suya düşmesi bir oldu. Zavallı serçecik suya doymadan ölüvermişti. Ağlamaya başladım.

Bütün yaşamım boyunca kuş, kedi gibi küçük hayvanlara sevgi gösterdim. Bu sevgide, başımdan geçen bu acıklı olayın payı büyüktür.

S. Kemal YETKİN

Çocukluk Yılları