SÜT ZİYAFETİ

Yaşlı kadın bir yandan konuklarına süt ikram ediyor, bir yandan da konuşuyordu:

— Sizler de gelmeseniz, kapımı çalan olmayacak. Beni ne kadar sevindirdiğinizi bir bilseniz...

Kadıncağız kendisi gibi yaşlanmış, yıkılmaya yüz tutmuş tek katlı bir evde oturuyordu. Ölen eşinden kalan emekli aylığı ile geçinmeye çalışıyordu. Çok masraflı olmadığı için aldığı para kendisine yetiyordu. Onu yoksulluğu değil yalnızlığı çok üzüyordu. Yan taraftaki bakkalın çırağı her gün penceresini tıklatıyordu. Bir şey isteyip istemediğini soruyordu. Ama iki sözcük olsun konuşmaya fırsat vermeden uzaklaşıp gidiyordu çocuk. O zaman büsbütün yalnız olduğunu hatırlıyor, kendisine sık sık uğrayan vefalı dostlarını Özlemle beklemeye başlıyordu.

İşte bekledikleri konukları gene gelmiş, ikram ettiği sütü içmeye başlamışlardı. Onlara duvarda asılı duran sararmış fotoğrafı gösterdi:

— İşte rahmetli eşim, dedi. Oldukça uzun boyluydu. Onun yanındaki ise oğlum-dur. Bu fotoğrafı çektirdiğimizde üç yaşındaydı. Doktor oldu, yurt dışına gitti. Bir daha bizi hiç aramadı.

Konuklar her gelişlerinde aynı şeyleri dinlediklerinden kadının sözüne pek kulak asmıyorlardı. Kadın ise onların ilgisizliğine aldırmadan konuşmasını sürdürüyordu:

— Benim yanımdaki kıvırcık saçlı ise kızımdır. O da evlendikten sonra kent değiştirdi. Anacığını arayacak zamanı bulamaz oldu.

Kadının yaşlı gözleri duvardaki fotoğrafa takılıp kalmıştı. Konuklar ise sütlerini içmişler, çoktan ayağa kalkmışlardı. Hepsi dört tane yavru kedicikti. Aralık duran kapıdan çıktılar. Ertesi gün gene gelecekler, yaşlı kadının süt ziyafetine katılacaklardı.

Cüneyd SUAVİ
Bütün Dünya