DAĞINIK ÇOCUK

Bir varmış, bir yokmuş, bir çocuk varmış. Bu çocuk, çok dağınıkmış. Üzerinden çıkarttığı giysileri yerlere fırlatırmış. Kitaplarını ortada unutur; oyuncaklarını, nerede oynamışsa oracıkta bırakırmış.

Bir gün, yerlerde atılı duran eşyalar, aralarında konuşuyorlarmış :

Ceket, "Sen neden hâlâ buradasın?" diye sormuş, ders kitabına. "Bu saatte okulda olman gerekmiyor mu?"

"Evet; ama dağınık çocuk okula giderken beni aradı, bulamadı. Sonunda beni almadan gitti. Burada kalakaldım."

Çorap, iç çamaşırı, tişört de yakınmış çocuktan.

"Bakın ne yapalım, biliyor musunuz?" demiş pantolon. "Dağınık çocuk, benim cebimde otobüs bileti unutmuş. Hep birlikte otobüse binip buradan gidelim."

"Evet!" diye bağırmış bütün eşyalar.

Bindikleri otobüs, onları yemyeşil kırlara götürmüş. Orada saklambaç oynamışlar, top peşinde koşmuşlar... Yerlerde yuvarlandıklarına, tozlanıp çamurlandıklarına hiç aldırmıyorlarmiş.

Akşama doğru, tekrar otobüse doluşup eve dönmüşler.

Bütün eşyalar, daha önce atıldıkları yerlere aynen uzanıp yorgunluktan uyuyakalmışlar.

Çocuk, okuldan dönmüş. Eşyalarının hâlini görünce, "Keşke onları yerlerine kaldırsaydım! Bu hâle gelmezlerdi." demiş.

Dağınık çocuk, o günden sonra giysilerini, kitaplarını, oyuncaklarını, hep yerlerine kaldırmış.

Aytül AKAL
Geceyi Sevmeyen Çocuk (Kısaltılmıştır.)