AĞAÇLAR

Akdeniz Bölgesi'ndeki bu kenti ilk kez görüyorum. Kentte çok değişik bitkiler var. Babama soruyorum:

Bu ağaçların adı ne babacığım?

Palmiye, yavrum,

Üç kişinin kucaklayabileceği palmiyelerin yüksekteki dalları, bir şemsiyeyi andırıyor. Kaktüsler ise iki insan boyunda. Her şey şaşırtıyor beni. Çınarlara bakıyorum. Gücü, kuvveti simgeliyor. Ağaçlardan birinin gövdesindeki levha dikkatimi çekiyor.

"Ağaç, ulusal servettir."

Hangi ağaçlar ulusal servettir? Kuşkusuz tüm ağaçlar. Çamlar, ladinler, meşeler, söğütler, kavaklar, zeytinler, cevizler, dutlar, kirazlar, elmalar.., Tırmandığımız, tırmanamadığımız, meyve veren, vermeyen tüm ağaçlar,..

Babam, zakkumları gösteriyor. Pembe, al çiçeklerine bakıyorum. Fesleğenlere, gecesefalarına elimi sürüyorum. Baygın bir koku doluyor avuçlarıma.

Parkın yanından geçiyoruz. Gene levhalar: "Çiçek, dalında güzeldir," "Ağaçlarımızı koruyalım."

Gerçekten de gözümüz gibi korumalıyız ağaçları, Güzelim ormanların yandığın! televizyonda izlerken nasıl da üzülüyoruz!... Bu yazıları okuyanlar, ağaçların önemini bir kez daha kavrıyorlar.

Ahmet ÖZER
Çocuklar Varken
(Kısaltılmıştır.)