DOST KIZILAY

Soğuk bir kış gecesiydi. Bir sarsıntı duyduk. Babam:

— Deprem oluyor! diye bağırdı.

Çok korktuk. Korku içinde sokağa fırladık. Herkes sokaklara dökülmüştü. Ağlaşanlar, bağrışanlar vardı.

Deprem, birkaç saniye içinde bütün evleri yıkmıştı. Ölenler, toprak altında kalanlar çoktu.

Bir anda, evsiz, yiyeceksiz, giyeceksiz kalmıştık. Herkes şaşkınlık içindeydi. Ne yapacağını düşünüyordu. Birden korna sesleri duyuldu. Kızılayın arabaları geldi. Arabalardan beyaz elbiseli birtakım insanlar indi. Oradakilere:

— Korkmayın! Kızılay yanınızdadır, dediler.