PARMAKLARIN OYUNU

Sevgi, evlerinin balkon duvarına dayanmış, parmaklarına bakıyordu. Bir ara parmaklarının aynı olmadığını gördü. Biri kalın, ötekiler ince ve uzundu. Annesine:

— Anne, neden benim parmaklarım değişik? diye
sordu.

Annesi örgüsünü bırakıp döndü. Sevgi'nin avcunu açtı, ortasına kendi parmağını koydu. Gülerek anlatmaya başladı.

Buraya bir kuş konmuş.
Sonra baş parmağını tuttu.

Bu tutmuş.

Sonra işaret parmağını tuttu.

Bu tüylerini yolmuş.
Sonra orta parmağını tuttu.

Bu pişirmiş.

Yüzük parmağını tuttu. Avcunun içine kıvırdı.

— Bu yemiş.

Sonra küçük parmağını kıvırarak elini avcunun içine aldı.

— Bu da "Hani bana? Hani bana?" demiş.

Sevgi, oyun bitince parmaklarına başka bir gözle bakıyordu. Demek ki her birinin başka bir işi vardı.

— Bu parmağın adı neydi anne? diye yeniden sordu.

Annesi, Sevgi'nin gösterdiği küçük parmağa baktı:

— Serçe parmağı, dedi.
Sevgi bir an düşündü:

— Küçüklere mi serçe denir anne? Yoksa ben de
bir serçe miyim?

Annesi kızına sarılıp öptü.

— Evet, sen de bir serçesin. Hem de dünyanın en
güzel serçesisin,

Adnan ÇAKMAKÇIOĞLU

Trampet (Kısaltılmıştır.)