PAPATYA

Şehir dışında güzel bir kır evi varmış. Evin bahçesinin etrafı, yemyeşil otlarla örtülüymüş, Bu otların arasında bir papatya yaşıyormuş.

Parmaklıkla çevrili bahçenin içinde de birçok çiçek varmış. Bu çiçekler çok kibirliymiş,

Bahçedeki çiçeklerin içinde, rengi en güzel olanlar lâlelermiş. Lâleler, kendilerini göstermek için durmadan başlarını havaya kaldırıyormuş. Papatyayı hiçbiri görmüyormuş bile. Papatya ise, "Ne güzel çiçekler! Bütün kuşlar onlara gelir." diye düşünüyormuş. Onlara bu kadar yakın olduğu için mutlu oluyormuş.

Papatya bunları düşünürken, bir tarla kuşu "cik cik" diye öterek papatyanın yanına gelmiş. "İyi yürekli papatya ne güzel!" demiş. Papatya, tarla kuşunun bu sözlerini duyunca çok mutlu olmuş.

Bahçedeki çiçekler, tarla kuşunun papatyaya gösterdiği ilgiyi kıskanmış. Lâlelerin rengi öfkeden kıpkırmızı olmuş. Ellerinden gelse papatyayı koparıp atacaklarmış. Papatya ise onların neşelerinin kaçtığına çok üzülmüş.

Papatya, akşam olunca yapraklarını büzüp uyumuş. Rüyasında tarla kuşunu görmüş.

Andersen Masalları

Çev. Erol Ünal KARABIYIK