ÇAM AĞACININ MASALI

Havalar soğumuştu. Göçmen kuşlar, sıcak ülkelere gitmişlerdi. Yalnız kanadı kırılmış bir kuş uçup gidememişti, Titriyor, barınacak bir yer arıyordu. Ormandaki ağaçlara gitti.

 Ne olur, dallarınız arasında bana bir yer verin, dedi.

Meşe ağacı:

Sen benim palamutlarımı yersin. Seni barındıramam, dedi.

Öteki ağaçlar da kuşu barındırmak istemediler. Zavallı kuş barınacak yer bulamıyordu. Yalnız çam ağacı yaralı kuşa acıdı:

       Gel benim dallarımda barın, dedi,
Küçük kuş çam ağacının dallarına yerleşti.

Kış yaklaştı. Sert rüzgârlar esti. Bütün ağaçların yapraklan döküldü. Kış, rüzgâra seslendi:

       Sakın çam ağacının yapraklarına dokunma. Onun dallarında yaralı bir küçük kuş barınıyor. İşte o zamandan beri çam ağacı dört mevsim yeşil kalır. Yaprakları hiç dökülmez.

Derleyen: Yasemin Bilgili
(Bütün Dersler Ansiklopedisi 2, 1984]