Mondros Ateşkes Anlaşması

2. Mondros Ateşkes Anlaşması’ndan Sonra Yurdumuzun Durumu

Mondros Ateşkes Anlaşması’nın 7. maddesine göre, İtilâf Devletleri, güvenlikleri için gerekli gördükleri yerleri işgal edebileceklerdi. İtilâf Devletleri bu maddeyi kendi çıkarları doğrultusunda yorumladılar. İngilizler; Musul, Antep, Urfa ve Maraş’ı işgal ettiler; Samsun ve Merzifon’a asker çıkardılar. Fransızlar, Adana ve çevresini işgal ettiler. İtalyanlar, Antalya ve Konya çevresini ele geçirdiler. İtilâf Devletlerine ait bir donanma da 13 Kasım 1918’de İstanbul Limanı’na gelerek Dolmabahçe Sarayı önünde demirledi. 15 Mayıs 1919’da Yunanlılar İzmir’i işgal ettiler.

Anadolu’nun işgalinden Ermeniler ve Rumlar da yararlanmak istediler. Bu uluslar, Osmanlı Devleti’ne karşı isyan ettiler. İtilâf Devletleriyle anlaşarak Osmanlı Devleti’ni parçalamak için gizli dernekler kurdular.

Türk ulusunun yurtsever insanları, vatanın işgali karşısında çareler aramaya başladılar. Vatanı savunmak amacıyla yurdumuzun çeşitli yerlerinde ulusal dernekler (millî cemiyetler) kurdular. Ayrıca işgallere karşı Kuva-yı Milliye (Millî Kuvvetler) adı verilen gönüllü birlikler oluşturdular. Bu birlikler düşmanın işgal ettiği yerlerde gelişigüzel oluşturulmuştu. Amaçları kendi bulundukları bölgeyi kurtarmaktı. Bu bölgesel güçleri birleştirecek bir önder gerekiyordu. Bu önder, Mustafa Kemal Paşadan başkası olamazdı.

Mustafa Kemal; ülkede ve dünyada oluşan siyasî, ekonomik, sosyal, kültürel, bilimsel gelişmeleri yakından izliyordu. İzlenimlerinden edindiği bilgilerle devletin ve ülkenin içinde bulunduğu durumu değerlendirdi. Yurdu kurtarmak için çözüm yolları aradı. O, öncelikle İstanbul’da, ulusun güvenini kazanmış güçlü bir hükûmetin iş başında olmasını istiyordu.

							Ana Sayfa

	Sayfa 1/ 1
Önceki Sayfa		Sonraki Sayfa